Mariaż przemysłu i żywic syntetycznych rozpoczął się już w połowie zeszłego stulecia. Z racji łatwości w zastosowaniu i skuteczności, wyparły ówcześnie stosowane technologie. Kiedy spojrzymy dziś na przekrój branż, w których znalazły zastosowanie, możemy dojść do wniosku, że łatwiej jest wymienić miejsca, gdzie ich nie ma.
Żywice epoksydowe nie działają samodzielnie. Do oczekiwanego efektu potrzeba jeszcze jednego komponentu. Chcąc uzyskać stan żywicy, w którym ma optymalne właściwości, należy użyć utwardzacza.
Utwardzacze aminowe
Żywica przezroczysta może być nimi utwardzana już w temperaturze pokojowej. W tej grupie znajdują się też związki chemiczne, których technologia wymaga zwyżki temperatury, jednak nie więcej niż sto stopni Celsjusza. Utwardzacze aminowe działają w krótkim czasie, a dzięki dużej liczbie zakończeń aktywnych dają gęste usieciowanie materiału.
Utwardzacze bezwodnikowe
Duża stabilność chemiczna i fizyczna produktu końcowego sprawia, że są to najpopularniejsze utwardzacze. Gęsto usieciowana żywica przezroczysta jest stabilna nawet w podwyższonej temperaturze. Bezwodniki dają o wiele gęstszą sieć połączeń dzięki wykorzystywaniu markerów grupy hydroksylowej w procesie krystalizacji.
Z perspektywy chemicznej, do zestalenia struktury żywicy używa się związków chemicznych zwanych bezwodnikami. Bezwodniki jak nazwa wskazuje, nie zawierają wody w swej strukturze i dopiero w reakcji z nią tworzą kwasy organiczne i nieorganiczne.
Utwardzacze hiperrozgałęzione
Silnie rozgałęzione polimery zyskały dzięki temu drugą nazwę. Miano z zakresu porównań przyrodniczych odnosi się do podobieństwa do drzew. Dendrymery dzięki swej budowie posiadają wiele istotnych cech dla technologii, z którymi współpracują. Przezroczyste żywice usieciowane za pomocą silnie rozgałęzionych utwardzaczy nie wymagają stosowania katalizatorów do przyspieszenia procesu wiązania.
Dodatkowe zalety utwardzaczy
W celu zyskania czasu potrzebnego na dodatkowy proces obróbki żywicy przezroczystej jeszcze przed rozpoczęciem wiązania stosuje się środki spowalniające proces usieciowania. W takich układach materiałowych wyzwalaczem reakcji jest dowolny czynnik fizyczny, którym może być na przykład podwyższona temperatura. Do chwili zadziałania katalizatora utwardzacz zachowuje się chemicznie obojętne w stosunku do żywicy.
Zastosowanie antypirenów daje usieciowanym żywicom niepalność. Dzięki podwyższeniu indeksu tlenowego, do podtrzymania palności substancji potrzebne są znacznie większe ilości absorbowanego podczas reakcji spalania czystego tlenu.